معنی بد و رد - جستجوی لغت در جدول جو

بد و رد

لغت نامه دهخدا

کنایه از شان و شوکت، زور و قوت، درشتی و سختی، مفصّل، مشروح

(بَ رُ رو)

مرکّب از: بر + و + رو، جمال. (یادداشت دهخدا)، زیبایی ظاهر. بهر و رو.
- بر و رویی داشتن، جمیل و صاحب جمال بودن: دختری را که بر و رویی داشت برای پسرش گرفت. (یادداشت دهخدا) ، بر آفتاب، رو به آفتاب

لغت نامه دهخدا

رد و بد

(رَ دُ بَ)

مرکّب از: ’رد’ عربی + ’بد’ فارسی، ناسزا و ناخوب. سخنهای کج واکج که در حالت بحث و مکابره بر زبان آرند. (غیاث اللغات) (آنندراج)، ناسزا

لغت نامه دهخدا

شد و مد

(شَد دُ مَدد)

لفظ عربی است. فارسیان به معنی شأن و شوکت و تکلف استعمال نمایند. (غیاث اللغات) (آنندراج). تأکید و اهمیت. زور و قوت. درشتی و سختی. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

بد خرد

(بَ دِ خُ)

نحس اصغر یعنی بهرام (مریخ). (از مقدمۀ التفهیم ص قلو) ، زن سطبراسکتین. (منتهی الارب) (آنندراج). زن ستبرران. (ناظم الاطباء). و رجوع به ابد شود